Cape Coast

Vrijdag 4.45 uur en iemand vindt het een goed idee om keihard te zingen en bidden onder ons slaapkamerraam. Gaat zo'n drie kwartier door..... Dan val ik niet echt meer in slaap en dat terwijl we vanmiddag weer een aardige reis voor de boeg hebben. Laatste onbijtje met Anouk samen, die gaat na het werk alleen terug naar Gifty gaat. Derde ontbijt op rij met droog brood en weer geen lunch. Ik heb mijn ananas van gister nog maar met een lange busreis voor de boeg moet ik er nog wel even iets bij halen.

We zijn met negen + Kate vandaag en we gaan naar een plek waar ze al vaker geweest. De zon komt erbij lekker hebben nog niet heet veel zon gehad. Dan weer regen en weer zon. Toch best warm zo werkend in de zon. Ik sta op ontploffen gelukkig is het deze keer niet heel druk dus kan ik steeds even de schaduw in. Rond enen klaar vandaag.

Anouk gedag zeggen en dan op naar adum voor metro busstation. Wanneer we uit de trotro komen en een taxi zoeken verteld de chauffeur dat de laatste bus al weg is dus gaan we toch naar Asafo Cape Coast trotro station. Even een bericht naar Olga, zij komen ook die kant op. Als de volgende tro voor komt rijden ziet die er best luxueus uit dus wij kopen vast een kaartje. De rest is te laat en moet met de volgende tro mee. Daar gaan we, de reis verloopt vlotjes en rond 19.00 uur zitten we aan pizza met bier. Lekker! Het duurt nog wel even voordat Olga, Mariko en Juiko er zijn. Als we compleet zijn en iedereen klaar is met eten gaan we naar de kamer, 6 persoons met een extra matras voor Andrew. De hut is lekker open aan een kant dus ik kies het bovenbed aan die kant, lig ik ook nog lekker dicht bij de ventilator.

Het geluid van de golven trekt enorm. Dus met zijn allen in het donker het strand op. Ik heb de zaklamp mee en dat is best handig blijkt later waneer Andrew denkt dat het een goed idee is om nu even te testen hoe steil het afloopt. Wat een mafkees zeg. En ik sta daar met zijn telefoon, portemonnee etc. Met zijn kleren en schoenen aan loopt hij maar verder. Ja ze hadden gezegd dat het steil afliep. Nou en! We blijven maar roepen en een hond blaft gezellig mee. Het blijkt de hond van de bewaker die op een drafje aan komt lopen. Andrew heeft zich ondertussen bedacht en komt toch maar terug lopen. Hij heeft niet eens een handdoek bij zich. Als hij klaar is gaan we naar de bar om wat te drinken cocktails, shots en bier staan er op het menu. En ze hebben Molinari! Eigenlijk heel gek allemaal. Als de muziek harder wordt komen ook de eerste Ghanezen binnen en als het eerste Ghanese plaatje gedraaid wordt gaan ze helemaal los. Tjee wat kunnen die gasten dansen zeg. We staan met ons groepje te dansen wanneer een Ghanees besluit Andrew dansles te geven. Hij doet erg zijn best maar op de een of andere manier ziet het er toch niet zo heel soepel uit. Moe van de reis en het dansen bij zulke hoge temperaturen vertrek ik om half een naar bed. De Japanse meisjes liggen er al in en kort na mij komt Olga. Overal is hier zand dus ook in bed. Het is nog een hele klim het stapelbed op zonder trapje ondertussen mijn voeten schoonvegend. Insmeren met deet wordt een soort scrub maar goed. Nu nog even worstelen met de klamboe en dan slapen, met het licht aan want de mannen zijn er nog niet.

Zaterdagochtend. Ben om half zes wakker. Blijkbaar is zaterdag de stranddag voor de Ghanezen zelf en dat gaat met het nodige gelach en gegil gepaard. Door de horren zie ik wuivende palmbomen en met het geluid van de zee erbij..... Na een halfuurtje draaien in het zand bedenk ik me dat ik net zo goed op het strand in het zand kan gaan liggen draaien. Ik klim uit bed, zoek mijn spulletjes bij elkaar en ga op zoek naar de douche. Het zijn echte openlucht douches, hokjes van steen in een gezellig kleurtje met een deur van hout en zelfs een schuitje om de deur op slot te doen. Een hangende douche en als ik hem aandraai doet hij het!!!!! Yeah, onder de douche. Niets emmertje, en het water is niet eens zo koud. Ondertussen is zo'n beetje iedereen wakker dus als ze allemaal gedoucht hebben op naar het ontbijt. Little breakfast, hmmmm dat lijkt wel wat. Drie plakjes lichtbruin brood, boter, kaas, ham, jam en een gekookt ei met een glas orange juice! Ik ruil de ham tegen kaas met Mariko en eet bijna alles op. Inmiddels is James ook gearriveerd en als hij wat heeft gegeten en is ingecheckt zijn we klaar voor vertrek. Maar nu worden de netten binnengehaald, niet alleen staat het strand ineens vol met mensen maar ook klinkt er gezang terwijl de netten door de mannen worden binnen getrokken. Als alle netten binnen zijn word de buit verdeeld en worden de zware netten weg gedragen. Best een plezierig uitzicht volgens Olga and I agree. Olga neemt alleen nog maar foto's van mannen die met netten sjouwen geloof ik.

Op naar het ford, dat verbazend dichtbij blijkt te zijn. 3 minuten over het strand. Opeens is er een Ghanees verschenen, hij heeft gisteren blijkbaar de jongens ontmoet en wijkt geen seconde meer van onze zijde. Ik ben de enige aduld en we krijgen het voor elkaar de rest zonder studentenpas toch als student binnen te krijgen. Om foto's te mogen maken moet ook betaald worden dus James maakt de foto's. Daar gaan we, ik probeer dicht bij de gids in de buurt te blijven want het Ghanese Engels is toch wat anders dan Engels Engels. Brr krijg de bibbers van de kerkers die al klein en benauwd aan voelen wanneer wij er met 30 man in staan. En als het licht uitgaat kan ik me niet voorstellen dat hier 300 mannen per kerker hebben gezeten. Wanneer we in de strafkerker staan wil ik echt weer baar buiten. Mannen die probeerde te ontsnappen werden hier opgesloten om te sterven. Geen licht, geen lucht, geen eten en drinken. Geboeid zaten ze hier en op de grond zijn nog sporen zichtbaar van de cirkels en strepen die de slaven maakten met de boeien rond handen en voeten. De vertrekken van de Engelsen zelf zien er uiteraard een stuk beter uit. Door de hoge luchtvochtigheid is er niet veel origineels meer, al het hout verrot en is al meerdere malen vervangen. Als de rondleiding afgelopen is heeft iedereen dringend behoefte aan water. En natuurlijk moeten de souvenirwinkeltjes bekeken worden. De Japanse meisjes gaan op zoek naar een ATM, Alessandro naar een schilderij en Olga, James, Andrew en ik relaxen in de schaduw samen met de volg Ghanees. Dan terug naar Oasis voor de lunch.

Springrolls, ik verwacht 2 of 3 kleine loempia's maar er komen er 5! Gelukkig is er hulp, de mannen moeten nogal lang op de lobsterpizza wachten dus knagen gezellig mee. Langzamerhand druppelt iedereen binnen en besteld iets te eten, ik zie mijn kans om even 5 min alleen in onze hut te zijn en ga vast. Omkleden, handdoekje mee op naar het strand. Eerst zit ik alleen maar al snel is er een Ghanees, was er gisteren ook etc etc. Gezellig gebabbeld en dan komen Olga en Mariko er ook aan. Gelukkig is de Ghanees niet vervelend of opdringerig maar hij blijft wel de hele middag plakken. Even afkoelen met de voetjes in de zee en dan weer terug op mijn handdoek. Langzaam komt er een beetje schaduw van de palmen dat is fijn want in de zon is echt niet te doen. Dan maar even douchen en dan klaar maken voor het diner. En alhoewel ik het Ghanese eten enorm waardeer ben ik ook wel blij met kebab met patat. De mannen weer pizza, voor de derde keer. Als de laatste de maaltijden worden uitgeserveerd hebben de eerste het eten al op. Diner met een groep kost veeeeeel tijd.

Na het eten een schotje van het lokale drankje Alomo, echt niet te doen. Ik heb veel drankjes geproefd maar dit slaat alles. Kan me niet voorstellen dat iemand dit voor zijn plezier drinkt. Het is goedkoop, zelfs voor de Ghanezen zelf denk ik, 1,5 cedis is ongeveer 34 eurocent. Ik ga maar terug naar de tequila sunrise maar dan met ananassap, das beter maar voelt ook erg decadent. De avond komt wat langzaam op gang en onze dames uit Japan gooien de handdoek al heel snel in de ring. We blijven met vijf over en dansen er op los. James ligt goed in de markt en geeft de Ghanezen het nakijken. Olga en ik dansen en kletsen met de lokals. Ze zeggen dat ik dans als een Afrikaanse vrouw, goed ritme hihi. Muziek is leuk, Afrikaana en populair door elkaar. We maken het maar niet te laat, morgen jungle hangbruggen walk en de terugreis voor de boeg.

Wakker ben ik al om 6 uur maar ik draai me nog tig keer om in mijn zandbedje. Omhalf zeven ga ik douchen en als ik terug kom zijn er al meer wakker. Ik ga lekker zitten niksen in de zon en laat de laatste handdoek drogen. Als iedereen klaar is is het inmiddels half tien en gaan we ontbijten. Dit duurt weer een eeuwigheid, ik bestel vers fruit want the little breakfast was mij iets te big gisteren. Als iedereen klaar is verzamel ik het geld voor de kamer en als iedereen zijn spullen eruit heeft ga ik betalen, 276 cedis voor 7 personen 2 nachten en 1 persoon 1 nacht. Het is bijna niets, nog geen 65 euro voor 15 nachtjes slapen.

Op weg naar de Kakun Canopy walk. Bij de uitgang van Oasis worden we al opgewacht door de taxi chauffeurs en voor 20 cedis pp brengen ze ons heen en terug of zelfs naar het Metro busstation. Nou dat lijkt ons wel wat dus we gaan. Wij stappen in en al snel blijkt onze chauffeur de kamikaze piloot van cape coast te zijn. Ik heb al veel gezien hier in het verkeer hier maar dit slaat alles. Spookrijden, belachelijke inhaalmanoeuvres en het ontwijken van kuilen etc. gaat ook nogal lomp en dat 45 min lang. Het park is te gek. De klim naar boven pittig met hoge temperatuur, zon en hoge luchtvochtigheid maar het uitzicht is adembenemend. Had ik niet willen missen. Er zou ook wild moeten rondlopen maar dat hebben we niet gezien. De bruggen zijn gemaakt van touw, ladders en hout en de gids verzekerd ons dat de hele constructie 2 olifanten kan dragen. Nou ik heb daar zo mijn twijfels over als ik de staat van het hout en het knoopwerk bekijk. Ik vermoed dat dit in Nederland nooit goed gekeurd zou worden. Maar goed verstand op nul en gaan. Als we de route hebben gelopen even afkoelen, drinken en indien noodzakelijk souvenirshop bezoeken en dan op naar het busstation. We zijn er rond twee en de bus zit al goed vol dus het duurt niet lang voor we vertrekken. Daar gaan we, met een beetje geluk om acht uur thuis maar dan is het al wel donker. Onderweg geen diner stop zijn we wel eerder thuis maar iets te eten zou leuk zijn. We kopen gortdroge en keiharde koek van de verkoopsters langs se weg. hebben we in ieder geval wat te knagen, een fles water om het weg te spoelen is noodzakelijk. Gelukkig heb ik met Gifty afgesproken dat ik thuis eet dus dat komt goed. De reis verloopt vlot en vanaf het busstation pak ik een taxi naar huis en om half acht ben ik binnen. Beatrice komt de trap al af rennen als ze de poort hoort en Kwame en Sarah wachten boven aan de trap. Ze zijn helemaal blij met dat wat over is van het eten yit de bus. Wederom een warm welkom. Even de slippers aandoen en dan aan tafel. Na het eten vaste ritueel, koude douche, spelletjes en naar bed en voor een keer vind ik dat best oké want ik ben best moe! Snel meer.