Op naar Mole

Half zes in de taxi, dan ruim 1 uur wachten op STC busstation maar om 07.15 uur vertrekt de bus dan toch. We zitten bijna helemaal achterin en als Anouk gaat zitten blijkt haar stoel stuk en kan ze alleen maar in standje Ibiza! Het is een flinke reis, 7 uur in de bus. Dat hebben we er voor over. Tijdens de lunchstop jolofrijst gekocht met sambal achtige saus. Lekkerrrr! Dan weer de bus in. Toch wel vroeg 5 uur, we vallen in slaap. Dan worden we wakker gemaakt, you have to get of. Oh oké, dan zal Fred wel hier staan. Zodra we zijn uitgestapt gaat de bus door, van Fred echter geen spoor te bekennen. O jee,misschien we didn't have to get of? Nee dat moest niet. We worden naar een andere stopplek gebracht waar een bus richting Mole stopt. Thank you is niet genoeg, er moet geld komen. Pffff, zo geen zin in. We melden dat er geen geld gaat komen en vinden een vriendelijke Ghanees die dezelfde kant opgaat en ons gezelschap houdt, na een laatste NO druipen de opdringerige mannetjes af en hebben we rust. Daar komt de bus, bommetje vol. Niet alleen mensen maar ook balen rijst, triplex platen etc. We moeten staan maar, verzekerd de conductrice na de volgende stop is er plek. Dat de volgende stop 45 min later is verteld ze er niet bij! Eerst maar een bericht naar Fred want die zou ons halen op Tamale station maar daar komen we nu niet. Fred belt terug en we spreken af dat we bellen als we uitstappen voor overleg. Het is een leuke rit, dorpjes met lemen hutten trekken aan het oog voorbij en Ghanezen in alle soorten en maten stappen in en uit de bus. Aangekomen in Lagarda bellen we Fred weer en hij stuurt Daxon om ons op te halen. Daxon maakt een reservering. Voor 150 cedis hebben we een luxery room in het national Park! Doen we. Daxons broer, dat kan hier betekenen dat het je broer je neef of zelfs de buurjongen is, heeft een motor en brengt ons achterop naar het park.

Eerst entree betalen en dan na elkaar naar binnen want in het park mag je maar met 2 op de motor rijden. Als we aankomen is er een flinke baviaan met jong om ons welkom te heten en er lopen ook wat Pumba zwijnen rond. Inchecken maar, de reservering staat op mijn naam maar is niet direct te vinden. Als ik zelf even meekijk denk ik dat Renay het dichtst in de buurt komt. De luxery room is nogal spartaans alleen de airco en koelkast hebben iets luxueus.

Eerst maar lekker even zwemmen. Na twee baantjes komen we erachter dat het water niet al te fris is. We zijn al weer lekker afgekoeld dus gaan er maar weer uit. Naar de hut, even douchen en eten. Maar het water doet het niet. Even vragen bij de receptie, stromend water? Ja, dat is er pas vanaf 18.00 uur. Oké dan maar eerst eten. We bestellen, Anouk spaghetti en ik patat met hamburger. Als snel komen we erachter dat dit best eens even kon duren. Dan maar wat drinken. Uiteindelijk bijna 2 uur gewacht en toen kwam het eten. Terug naar de kamer, douchen. Anouk gaat eerst en ik ga even op bed liggen maar op het moment dat ik lig weet ik dat ik er niet meer vanaf ga komen. Dat douchen dat doe ik morgen ochtend wel, toen wist ik nog niet dat er 's morgens ook geen stromend water is.

Lekker geslapen. Eerst maar even buiten kijken. de bavianen komen onze kant op. Snel binnen de camera pakken. Ik eerst, Anouk direct achter me aan. De deur zal blijkbaar net niet in het slot want als ik me omdraai staat de grote moederaap al met een poot over de drempel. Snel duw ik de deur dicht. Maar goed ook want later horen we dat ze bij de buren wel is binnen gekomen en daar brood en kaas heeft gestolen. Zonder douche op naar het ontbijt. Daar vraagt iemand of we niet op safari moeten want die vertrekt ongeveer nu...... Ja dat willen. Dat wordt rennen. Net gered. We gaan op pad. We zien kobs, waterbocks, mooie vogels, apen, olifanten in en uit het water en zelfs een krokodil. Te gek!

Dan toch het ontbijt en onder het eten besluiten we 's middags de wandelsafari te doen. We kunnen nu het eten voor de lunch bestellen hoeven we straks niet zo lang te wachten, top!
Alessandro haalt ons over voor een safari van 5 uur en vanaf hier gaat het down hill met ons geluk. Een van de anderen verliest na ongeveer 2 uur haar tas en komt daar na 2,5 uur achter. In die tas zit al het geld en de creditcards van de twee vriendinnen dus we moeten terug. Uiteindelijk de tas terug gevonden maar niet heel veel meer dieren gezien. Was wel een te gekke rit zo diep door de rimboe maar de drinkplaats van de waterbuffels hebben we niet bereikt. Wel op het allerlaatst de kudde met de moeders en baby olifantjes gezien en dat was echt super!

Soort van op tijd naar bed want vannacht om 03.15 uur moeten we ons melden voor de bus. Nou daar staan we dan, natuurlijk komt de buschauffeur pas als wij al een kwartier compleet zij maar goed. We vertrekken en om de een of andere reden was ik er vanuit gegaan dat geen enkele Ghanees de behoefte had om diep in de nacht op de bus te stappen maar dat heb ik dus mis. Al snel zit de bus zo goed als vol. Op weg naar Tamale. Wanneer we bijna 1,5 uur onderweg zijn ontstaat er commotie in de bus de verlichting doet het niet.... De passagiers zijn het niet met elkaar eens en de discussie in het Ghanees wordt steeds luider gevoerd. Uiteindelijk zet de chauffeur de bus stil. Dat was een slechte beslissing want nadat de lichten zijn bekeken start de bus niet meer. Ruim een uur wordt er geklooid, aangeduwd en nog meer geklooid maar niets lijkt te helpen. Er wordt ook druk gebeld maar vooralsnog helpt niets. Iedereen gast de bus uit om even de benen te strekken dit is blijkbaar voor de chauffeur en collega het teken om de benen te nemen. Zo hard als ze kunnen rennen ze bij de bus vandaan bang dat ze de passagiers het geld terug moeten geven vermoed ik. En als ik niet zeker had geweten dat we nu niet meer op tijd zouden zijn voor de geplande bus naar Kumasi had ik waarschijnlijk de slappe lach gekregen. Wat nu??? Er wordt een bus geregeld voor de obruni's een bus met 20 zitplaatsen die nu 36 man meeneemt. Maar goed we zijn weer onderweg. En komen ruim twee uur later aan in Tamale. De rest zal ik kort houden.
De eerste bus gemist.
Volgende bus vol.
Volgende bus bijna gevecht om kaartjes.
Geholpen door weer een vriendelijke Ghanees toch kaartjes bemachtigd.
Drie uur, één fanta, zes geiten, 4 potjes pesten, een jolof rijst en een ijsje nadat we op het station zijn aangekomen vertrekt de bus.

Eindelijk onderweg naar huis! Het is 14.00 uur en de voorspelling luidt ➡ 22.00 uur in Kumasi. Na de diner stop met wederom jolof rijst gaan we als een speer. Om 20.15 uur zijn we bij mama Gifty in huis. Douchen en naar bed want er kwam net nog een sms dat we morgen om 07.00 uur worden verwacht op sofoline station.

Jee pas een week hier en al zoveel gezien en meegemaakt, het lijkt veel langer. De rest van de family in Nederland vermaakt zich ook prima dus alles loopt op rolletjes. Snel meer x