De test deel 2

Na een slow start deze week (maandag 2e pinksterdag) vanaf dinsdag weer vol aan de bak. Tim en Suzy hadden nog een weekje vakantie dus samen een mooi plan bedacht met musthaves en nice to haves voor deze week. Alhoewel Tim en ik nogal van mening verschilde over waar een nieuwe pet thuishoorde, voor Tim een musthave voor mij een nice to have, werden we het uiteindelijk toch eens en gingen we woensdag op pad naar Utrecht. Onderweg belt Paul Nel (de Country volunteer advisor) en informeert, all in english, of ik de mail heb ontvangen, naar mijn site heb gekeken en wat ik er allemaal van vind. Terwijl ik Tim en Suzy in het Nederlands instructies geef m.b.t het verlaten van de tram en het zoeken van een plekje uit de weg van andere reizigers merk ik dat dat niet goed werkt in combinatie met het, all in englisch, antwoord dat ik probeer te formuleren. Ik prevel een excuus en bij poging twee lijkt het net alsof ik toch eigenlijk best wel aardig Engels spreek. Ja ik heb alles gezien en gelezen and I am pleased! Ik krijg nog de nodige instructies omtrent gele koorts vaccinaties en het visum en dan zeggen we gedag maar niet voordat Paul beloofd nog eens terug te bellen voor vertrek. Ik moet er een beetje om lachen, lekker stuntelig begin ben benieuwd wat Paul Nel denkt van Renée Nijhuis.

Vrijdag gaan we op naar Den Haag om het visum op te halen. Nou jullie weten het nog wel, bellen grote deur, klein deurtje, rode loper, koele gang, receptionist. Nu moest ik het afhaal bewijs daar achterlaten en kon ik weer door de deur naar de andere wereld. De wachtruimte leek zo mogelijk nog voller en nog warmer dan twee weken geleden, pfffff. Ik zie dat de moed Tim en Suzy in de schoenen zakt maar met een grote glimlach verzeker ik ze dat we alleen komen afhalen en het echt niet zo lang kan duren als de eerste keer. Grote twijfel zie ik maar ze zoeken een plekje en gaan zitten. Het is redelijk rumoerig en er komt een kleine maar boze Ghanese meneer de wachtruimte binnen die in niet mist te verstane Engelse bewoordingen meld dat wij ons in een kantoor bevinden en verzoekt daarbij gepast gedrag te vertonen. Het wordt stil maar de slappe lach hang in de lucht, althans in de lucht om mij heen. Ik hoop dat alles vlot verloopt want wanneer ik de slappe lach krijg kon de eerder behaalde test wel eens nietig verklaard worden vrees ik. Tim en Suzy hebben gelukkig niets door en kijken verveeld om zich heen.

Dan komt de meneer met de stapel paspoorten binnen en roept

Rini Van Burdien

Ik sta snel op want dit lijkt genoeg op mijn naam om het mijn paspoort te laten zijn. Het is mijn paspoort!!! Ik bedank snel en zie de twee stralende gezichten van mijn kids, we zijn vrij. Zo snel als we kunnen maken we ons uit de voeten. Op naar het strand!!! Wanneer ik in de auto mijn paspoort bekijk zie ik een beetje rommelige sticker, met een datum, een naam en een stempel. Ik wist niet precies wat ik moest verwachten maar na het inleveren van een bijna centimeter dikke stapel met formulieren, verklaringen, kopieën en pasfoto’s had ik me er iets anders bij voorgesteld. Nou goed het gaat in dit geval niet om het uiterlijk….. maar toch, 4 pasfoto’s en al dat papier, ik kan er met mijn pet niet bij. Er kan weer een dingetje van het lijstje af en dat is fijn. En alles bij elkaar zijn we niet meer dan 5 minuten binnen geweest, yeah!

Lekker op het strand croissantjes gegeten met lolly’s toe. Even in het water gespeeld maar al best snel weer richting huis want er stond nog meer op het program. Ik moet zaterdag naar de Landelijke dag van Service Apotheek dus er moet gelogeerd en opgepast worden, en de musical les kan niet worden gemist zo kort voor de voorstellingen. Over een uitdaging gesproken, ze vinden er natuurlijk wel wat van want de landelijke dag is in de Efteling en ze spannen heerlijk samen om mij aan het verstand te peuteren hoe volstrekt belachelijk het is dat zij niet mee mogen en hoe volstrekt ongeloofwaardig het is dat ik daar voor mijn werk heen moet.Gelukkig hebben we alle drie toch een hele leuke dag gehad met een super afsluiting op het verjaars feestje van Renske!

Vandaag tijd om weer even de balans op te maken en me te verdiepen in de Ghana to do lijst want het is nog maar een week of zes tot vertrek. Spannend! Tim en Suzy zijn in de Loom gekte hun eigen Ghana actie begonnen en maken een hele berg armbandjes voor de kinderen daar. Ik worstel me door een bergje lelijke broeken met elastiek onderin de pijpen heen om te kijken wat lekker zit en enigszins toonbaar is. Iemand vertelde iets over de gevaren in Ghana, iets met schorpioenen en slangen. Tot daar ging het goed…..maar daarna kwam een paarse duizendpoot die op je huid gaat zitten en zich dan naar binnen eet AAAAAAAAAAAAAAAAAARCH. Broeken met elastiek dus, veelal lelijk maar blijkbaar noodzakelijk.

O ja, dat van dat wat ga ik doen dat komt dan snel. Tot snel dus;)