Laatste dagen

Donderdag. Nog 2 daagjes werken en dan op weg naar huis. Vandaag eerst naar een school. Hier worden mensen opgeleid voor de verpleging. We zijn hier om een CPR training te geven, Diane heeft alles uitgeschreven maar nu moet er nog een presentatie van gemaakt worden, daar hebben we geen 6 man voor nodig. Wij gaan maar vast naar het verpleeg lokaal onze spullen klaar zetten want we gaan ook hier de healthcheck doen. Ik mag kiezen wat ik wil doen want het is bijna mijn laatste dag. Jammer dat we geen bloodtyping doen.... Ik kies voor de hepatitis b. Waneer de mensen negatief testen kunnen ze gelijk in het vaccinatie programma. Dat is nu eens goed geregeld. Iedereen is klaar, op naar het Auditorium. Redelijk groot voor Ghanese begrippen en bommetje vol. Ongeveer een derde van de leerlingen moet staan. We worden voorgesteld als de professionals en we gaan beginnen. De dummy ligt al klaar. De leraar moet een paar keer ingrijpen omdat het te rumoerig wordt. En vragen zijn er niet, totdat de leerlingen een beetje geholpen worden en dan blijven ze komen. Niet allemaal even goed te beantwoorden, wat is stabiele zijliging in het Engels bijvoorbeeld........ Nu op naar de check. Iedereen koude handen hier dus ik moet van alles uit de kast halen om voldoende bloed te verkrijgen. Gelukkig heb ik daar ervaring mee! Zo veel zijn bang van het vingerprikje, ongelooflijk. Er is zelf een meisje dat het uitgild tijdens de vaccinatie. Als alles klaar is worden we uitgenodigd voor een maaltijd in de keuken. Jolof met kip, Riceballs met soep etc. Ik ga voor de jolof zonder kip (eet al drie weken kip) en dan krijg ik vis. Had ik nog niet gehad, erg lekker. De laatste schriftjes worden verdeeld zodat die nog kunnen worden uitgedeeld op een school of in de host familie. ze gaan in ieder geval niet mee terug naar Nederland. We gaan.

De Japanse meisjes gaan naar huis. De rest op naar Adum, allemaal andere plannen maar tot Adum reizen we samen. Verkeer is echt een drama vandaag. Bij de grote markt is het eindpunt, de rest lopen. Dat is in dit stuk van Adum niet eenvoudig. Tassen voor en bij elkaar blijven. Zo lang mogelijk blijven we van de markt af maar op het laatst moeten we er toch een stukje over. Echt enorm druk weer, en in no time ben ik al weer vast gegrepen door een verkoper, niks aan die markt. Als we er weer vanaf zijn is het nog een klein stukje naar het postkantoor waar onze wegen scheiden. Lewis en Andrew gaan naar het internet café en ik naar het culturel park. Diane naar huis om met het gezin nog een keer cappuccino te drinken bij het golden Tulip. Afscheid want dit was haar laatste dag. Bey bey goede reis. Ik vind dat ik genoeg gelopen heb en neem een taxi voor het laatste stuk. Op mijn gemak het park en de werkplaatsjes door. Wel lekker even zo mijn eigen plan trekken. Laatste dingetjes gekocht en op zoek naar een taxi naar huis. Ik heb mijn rijst van gister nog want nu had ik ineens 2 lunches. Ik geeft het aan een bedelaar en die lijkt er blij mee.

Redelijk vroeg thuis en vanwege het pannenkoeken gebeuren wordt er vroeg gegeten. Jolof met kip en salade. Lekker, kan ik geen genoeg van krijgen. Nog even naar de kleermaker en nog wat beltegoed halen. Dan aan de slag met de pannenkoeken. De kok is blijkbaar nog steeds in mij want met een zak bloem 2 eieren een blik koffiemelk en water creëer ik iets wat op pannenkoeken beslag lijkt. Tot mijn stomme verbazing zijn ze ook echt lekker en lukken ze allemaal! Nu suiker vermalen tot poedersuiker en dan kan het feest beginnen. De hele hut loopt uit. Ik krijg de indruk dat het in de smaak valt. Mooi, vaat wassen maar weer. Koude douche nou ja iedereen die meeleest kent de procedure inmiddels.

Vrijdag. Vandaag probeert er weer iemand iets te verkopen om 05.30.... Waarom? Nou ja slapen wordt niet meer wat denk ik dus ik buig me maar even over de koffer en welke tas de terugweg te gebruiken. Heb echt geen zin om te sjouwen dus zoveel mogelijk in de koffer. Die was de heenweg precies 20 kg dacht ik en hij mag 23 zijn. verder is er vooral veel spul hier gebleven dus ik denk alles in de koffer behalve een boek een tijdschrift wat te snaaien en drinken. Verder natuurlijk de standaard Ghana uitrusting, bugspray, zonnebrand, zonnebril en alle reisbenodigdheden. Aankleden dan maar want stipt om 07.00 word ik aan het ontbijt verwacht. Als ik het deksel optil zie ik weer twee betonnen broodblokjes zonder beleg. Zo geen zin aan, ik rol ze in het servet en stop ze in mijn tas. Net op tijd want daar komt mama Gifty aan voor de bloedsuiker en de hep b test. Gifty is verdrietig van morgen want ondanks dat het beter gaat dan de afgelopen dagen is ze toch nog steeds niet lekker, malaria denkt ze zelf. Ik besluit haar vast haar cadeau te geven, misschien knapt ze daar wat van op! De rest ook maar, regenjas en hoedje voor Beatrice en de rode telefoon voor Sarah. Nou iedereen in opperbeste stemming als ik ga. Ik krijg 2 buffelots mee als lunch. Onderweg koop ik pinda sponsjes, heeft een prachtige Ghanese naam maar die weet ik niet meer. De dame herkent me al want de laatste dagen is de buffelot in de ban en eet ik dit soort pittige sponsachtige pinda koekjes. Ik neem en vandaag tien, heb ik ook nog wat voor morgen in de bus.

Outreach vandaag, we zijn maar met 3 en Kate. Das niet veel. Ik doe stap t/m 4 want dat is in de zon en de Japanse meisjes willen niet bruin worden. Ik ben er met een paar verbrande kuitjes vanaf gekomen maar goed. Na een uurtje stond ik natuurlijk ook helemaal weg te smelten maar goed. Alle ballonnen, fluitjes, armbandjes, schriftjes en stiften vandaag uitgedeeld dus dat gaat ook niet mee terug. Weer veel mensen gezien vandaag en blessed many times.

Terug weg gebakken yam met pepersaus, lekker. Allemaal naar Adum. Nina en ik hebben geen zin meer in een wilde tocht over de markt dus pakken een taxi. We zitten net als er zich een enorme taxi oorlog ontwikkeld rondom de taxi waar wij inzitten. Ja hoor, hebben wij dat?!?! Blijkbaar had deze chauffeur ons niet mogen vragen. Op het moment dat ik zeg dat ik uit ga stappen komt de taxi eindelijk in beweging maar daarmee is de ruzie niet tot een eind want we staan in de file. Ghanezen in de emotie zijn nogal van het volume!!! Tjee wat luid. Goed, eindelijk in Adum aangekomen nemen ook Nina en ik afscheid, we gaan allebei naar huis dit weekend. Nog even lekkers en drinken shoppen voor vanavond en dan naar huis. Met een beetje geluk nog even op het balkon in de zon. Met een ijsje.

We eten noodles met hetzelfde prutje als altijd maar wel met de kids aan tafel en Gifty op het krukje en...... Omdat het de laatste avond is krijg ik een glas Baileys! Lekker!!! Afwassen, koude douche en dan een klein feestje op het balkon. De favoriete drankjes van de meiden en chips, koek en snoep! Als er wat te halen is loopt de hele hut uit dus in no time zitten de musquito manager, de oom en de vriendin ook buiten. Prima, gezellig hoor. Dan de rest van de buit verdeeld, doucheschuim, handcreme, oordopjes, deodorant etc. Ook weer klaar. De avond loopt op zijn eind, tenminste bij ons dan 20.30 blijft 20.30 zelfs op de laatste avond. Prima, ik rommel nog wat met mijn spullen en pak de verschillende handbagage opties in en uit. Denk dat ik voor de kleinste optie ga met een plastic tasje met drinken. Zo voorkom ik gesleept met overbodige rommel. Morgen nog een laatste blik en dan om 09.00 begint mijn reis terug. Dat kan allemaal redelijk ontspannen, heb zeeën van tijd en inmiddels ben ik best een beetje thuis in Ghana. Er was wel nog een dingetje met inchecken..... weet niet meer precies. Nou ja we zien wel, tijd genoeg als alles vlot verloopt ben ik rond 15.00 al op het vliegveld.

Dit was 'm dan, de laatste uit Ghana.....misschien nog eentje uit Nederland. Tot snel allemaal!